Ieder kind verdient de best mogelijke start van zijn of haar leven en een optimale kans op een goede toekomst. De eerste 1000 dagen van een kind zijn cruciaal voor een goede start. Wij verbinden, informeren en faciliteren professionals uit het sociale en medische domein, zodat zij voor, tijdens en na de geboorte optimaal kunnen bijdragen aan een goede start.
‘Iets wat ik onderschat heb, is het moederschap.’ Anonieme moeder (39 jaar): “Ik heb bewust gekozen voor het ‘alleen’ opvoeden van een kind, waarvan de vader wel bekend is maar een kleinere rol zal hebben. Echter, iets wat ik onderschat heb, is het moederschap. Ook al stelde ik me in op het alleen opvoeden, ik wist niet dat het zo zwaar zou zijn - ik weet nu dat dat niet alleen kan.
Zij (red: jeugdverpleegkundige Bianca Klaver van de GGD Groningen/Stevig Ouderschap) is naast mij gaan staan en heeft met mij gekeken naar alle keien op de weg. Hoe gaat het met je na de bevalling? Weet je welke fase er aan zit te komen? Dit alles vanuit een respectvolle, coachende wijze waardoor ik zelf aan het denken werd gezet.
Het is belangrijk dat er iets als Stevig Ouderschap in mijn wijk bestaat. Een kind krijgen en opvoeden brengt veel met zich mee, wat ik me van te voren niet kon bedenken en hoe fijn is het dan dat iemand met je meedenkt en aansluiting vindt in de situatie waarin ik op dat moment zit.
Ik benadruk dat ik hoogopgeleid ben, 39 jaar en een sociaal vangnet heb...en toch heb ik vooral de start - de eerste 6 maanden - als loodzwaar ervaren. Dus voor die periode is het cruciaal dat er iemand is die je op weg helpt.
Ik zie Stevig Ouderschap als een vinger aan de pols, een steuntje in mijn rug die enorm heeft geholpen.”
Dit is een fragment uit een evaluatie van een Stevig Ouderschap-traject. Bianca Klaver, jeugdverpleegkundige bij de GGD Groningen, heeft deze moeder begeleid vanuit de interventie Stevig Ouderschap. Haar doel? “De intuïtie van ouders aanspreken en hen zelfvertrouwen geven. Met mijn huisbezoeken hoop ik de kans op een veilige en kansrijke omgeving voor kinderen te vergroten” zegt ze in het AUGEO magazine.
Stevig Ouderschap bestaat uit ongeveer 6 tot 10 huisbezoeken gedurende de eerste 1,5 jaar van het kind door een speciaal opgeleide jeugdverpleegkundige van de GGD Groningen. Bianca: “Elk gezin is anders. Ik bezoek alleenstaande moeders, maar ook families met een rugzak. Ik kijk naar wat ze nodig hebben. Ik praat over hun rol als ouder: wat kun je allemaal verwachten en wat heeft jouw kind straks nodig? Ik vertel ze dat het zeker niet alleen maar een roze wolk zal zijn.”
Vroegtijdige ondersteuning van gezinnen kan veel ellende voorkomen, zegt Bianca in datzelfde magazine. “Ouders vertellen vaak ook over hun eigen jeugd, zijn soms heel bang om dezelfde fouten te maken. Ik bedacht dat ik als Stevig Ouderschap verpleegkundige vaak samen met ouders naar keien op hun weg kijk en probeer hoe zij hier voorbij aan kunnen gaan, er over heen kunnen stappen zonder te struikelen.”
Bianca Klaver is sinds april 2016 werkzaam als jeugdverpleegkundige bij de GGD in Groningen. Een ‘prachtbaan’ zoals ze het zelf omschrijft, waarbij geen dag hetzelfde is. Ze wil op een laagdrempelige, normaliserende en preventieve wijze aansluiten bij de zorg rondom o.a. gezinnen, kinderen, scholen, kinderdagcentra in samenwerking met het JGZ-team. De zorg rondom zwangeren in kwetsbare situaties en Stevig Ouderschap zijn pijlers die ze als zeer waardevol en belangrijk vindt in de preventieve jeugdgezondheidszorg.
Heb je vragen over (de inzet van) Stevig Ouderschap, kijk dan op de speciale interventiepagina. Of lees de belangrijkste feiten over Stevig Ouderschap in deze infographic.
Dit verhaal is met toestemming van alle betrokkenen geplaatst en gebaseerd op een evaluatie, het blog ‘Keien op de weg’ van Bianca Klaver en het artikel ‘Steun en toeverlaat van jonge ouders’ in AUGEO magazine.
“Ik voel me onveilig. Mijn moeder is verslaafd aan alcohol en maakt veel ruzie met haar nieuwe vriend. Daarom leef ik veel op straat, dat voelt veiliger dan thuis. Ik maak me zorgen: ik denk dat ik zwanger ben maar heb de afgelopen maanden ook drugs gebruikt. Ik durf geen afspraak te maken bij de verloskundige, daar schaam ik me teveel voor. Ik weet niet waar ik nu naartoe kan…”
Pablo (33 jaar): “Mijn vriendin is eenzaam hier in Nederland en ze heeft geen (sociaal) netwerk. De taalbarrière is helaas groot. De verloskundige vroeg of ze behoefte had aan iemand die tijdens de zwangerschap met haar mee zou lopen. Zo is een hele vriendelijke Spaanstalige vrijwilliger bij ons thuis langs geweest samen met de JGZ-verpleegkundige. Mijn vriendin kon eindelijk haar verhaal vertellen en ook ik kon mijn zorgen uiten. Ik ben zo opgelucht dat ze het nu niet meer alleen hoeft te doen.”